Sevaba kavuşamayacağın yere ayağını koyma. Günah işlemeyeceğin yere otur. Başka yere oturma.
Allahü teâlânın beğendiği işleri yapmakta yardım isteyeceğin kimseden başkası ile oturup kalkma.
En güzel nasîhatçı seni Mevlâ'ya sevk edendir.
Kendisi hatırlanınca, Allahü teâlâyı hatırlatanlarla berâber ol."
Neden geceleri korkar insan? Neden ürperir? Gece, neden sadece karanlık demektir kimilerine göre: Uyku demektir ya da kötülük.
Neden harcanır geceler? Zamanın yararsız bir kısmı gibi çöpe atılır. Rabbimizin belirttiği gibi bir dinlenme vaktidir elbette. Ama keyifle geçirilecek, başından sonuna kadar yatılacak kadar da değersiz değildir.
Gece, Rahman'ın dünya göğüne tecelli ettiği saatleri taşır içinde. Her duanın kabul edildiği, tevbe edenlerin affedildiği anlardır o saatler.
Yüreği geceden daha kara olanlar, fırsat bilirler karanlığı, kötü emelleri için. Oysa gece masumdur. Yakarışları taşır bağrında, sessiz akan gözyaşlarına şahit olur. İçten yapılan dualara, istiğfarlara.
Karanlık sanmayın sakın geceleri. Aydınlıktır geceler. Aydan, yıldızlardan daha parlak, müminin yüreğinde ki nur aydınlatır onu.
Gece mümini sever, mümin geceyi. İbadeti neşedir gecenin. Ağlayarak secdelere kapanmanın hazzı yaşanır, karanlığın o kuytu yerlerinde. Birilerinin kötülüklerini karanlıklarda saklamasına inat, en halis, en temiz ibadetler saklanır insanlardan. Riyasız, gösterişsiz, mutmain ameller yapılır gecenin derinliklerinde.
Riyasızdır gece. İçten ve samimidir. Ve öylelerini misafir eder saatlerinde.
Ve, sıcak yataklarını sırf Allah rızası için terk edenler, sabahlara kadar deliksiz uyuyan, uzun rüyalar gören kişilerden, daha dinç başlarlar güne. İstiğfarları doldurur seher vakitlerini. Ve güneşten daha parlak doğarlar güne.
Gündüz korkutmaz artık onları. Allah'a isyanla kararmış olan gündüzler, gecelerini aydınlatanların nuruyla dolar. Gece başlayan ibadetler devam eder gün boyu. Ve zaman şahitlik eder zamanın kıymetini bilenlere. Gece ve gündüz şahitlik eder.
Asra andolsun ki insan ziyandadır…
"Yoksa o, gece saatinde kalkıp da secde ederek ve kıyama durarak gönülden itaat eden, ahiretten sakınan ve Rabbinin rahmetini umut eden (gibi) midir? Deki: Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu? Şüphesiz temiz akıl sahipleri öğüt alıp-düşünürler." (Zümer: 9)
Yoksa hâlâ karanlık mı geceleriniz?
RAZİYE NUR TUNA
hayırlı cumalar selam ve dua ile
Uzun yoldan geliyorum...Kelimelerin bittiği , sözün tükendiği yerden...Kirpiklerimle göğün tozunu eliyorum...Geçmişim hem yârdan , hem serden...
Uzun yoldan geliyorum...Bilsen nasıl yorgunum.Yüzüne bakmaya yüzüm yok!...Hani zaman en iyi ilaçtı ? Zamanın açtığı yaralara devâm yok!...Sırtımda yüklü yılların vebâli , Sana dokunmaya mecâlim yok!...
Uzun yoldan geliyorum...Üstüm başım toz içinde...Karşında öyle necis kaldım ki...Sana dair, Senin içinde ; kendime öyle yabancı bırakıldım ki...Unuttum herşeyi bir bir...Verdiğim sözleri , ettiğim o yeminleri , Seni bıraktığım o tozlu rafların yerini...Oysa Sen , hâlâ saklıyordun yaprak yaprak koynunda...Kuru bir salkım leylak çiçeğini...
Uzun yoldan geliyorum...Geçmişim bir yığın siyah ve beyaz...Artık karanlık yanımdan aydınlıklar devşiremiyorum...Her mevsim ayaz...Ve ben Sen'sizlikten kırılıyorum...Ve döküntü duvarlarımda yankılanan bir ses duyuyorum...Ey nâs!...Gözlerinizden akan ne kan ve ne yaş... Bildiğin kir ve pas!...
Uzun yoldan geliyorum... Karanlık , biçilesi bir renk değilmiş gönül libasıma... Gurbet neresi?... Bilemiyorum... Neresi sıla?... Varamadan menzile , gidiyorum ha gidiyorum... Bundan gayri bir âhım kalsın istiyorum , uzayan yollarıma...
Uzun yoldan geliyorum... Kulaklarımda hâlâ o buğulu ses , o hüzünlü tını...Bir çocuğun minicik parmaklarıyla dokunurdum Sana...Yer gök maviye bulanırdı...Mavi , o günlerden hatıra kaldı , hatırlasana...Ama dur!...Unutan bendim öyle değil mi ya...Hani önce yaslardım yüzümü Sana , mis kokunu çekerdim içime ölesiye...Kalbim duracak gibi olurdu hani...Hâlâ bıraktığım yerdesin ve hâlâ aynı râyiha...
Uzun yoldan geliyorum...Beni bir tek Sen anladın...Kalemimden kan damlarken..."Takdire şâyân" aclılarım alkışlanırken , bana bir tek Sen ağladın...Aynaların ardındaki sır Sen'din...Beni bana yalansız bir tek Sen anlattın...
Uzun yoldan geliyorum...Son tâkatimde , elim kapının tokmağında...Bileklerimi kanatmış yılların prangaları...Yine Senin mekânındayım , yine Senin otağında...Bu Kelâmı öyle özlemişim ki...Işıl ışıl o sarı sayfalarda...Kovma kapından n'olur!...Öyle muhtacım ki Sana...
Uzun yoldan geliyorum...Ey Muciz'ul Beyân...Ey Kelâm-ı Kebir...Ey Sultanım'ın sonsuzluğa uzanan mukaddes emaneti...Ey Rabbim'in sarsılmaz ve kopmaz ipi...
Uzun yoldan geliyorum...Son durağındayım şimdi hayatın...Gözlerimdeki son pırıltı Sen ol istiyorum , kulaklarımdaki son tını...Aks-i sedân yankılansın istiyorum içimin şûristan yamaçlarında...Vefasızım , beni affet YARABBİ (alıntı)
dün geçti, yarın varmı?
gençligine güvenme,ölen hep ihtiyarmı?
ya islamda erirsin,yada inkarda çürürsün.
yol mezarda bitmiyor,Girdiğinde Görürsün...
Günah islerken alma canimi..,
Tevbe ederken al..,
Veya bir hayir islerken,senin rizan için..
Allahim !
Inan zor,cok zor bu savas..,
Seytan zeki,nefsim ahmak,ben yavas..
Oyle bir an geliyor ki ,
Deniz bitti,umut karaya vurdu diyorum..,
Rahmetin yetisiyor imdada..,oluyor bana yoldas..
Ah bir kuvvetlendirebilsem imanimi..,
Nefs'imi istedigim galiba bir sokabilsem..
Yazikki imanla küfür atbasi gidiyor..
Finis çizgisine çok kalmadi biliyorum..
Ipi gögüsledigimde,
Iman olsun o gösün içinde..
Ne olur Allahim !
Kafir olarak alma beni huzuruna..,
Yak gerekirse su günahkar bedenimi..
Yillarca cehenneminde..,
Ama son nefeste imanla al canimi,ne olur Allahim !..
Merhamet et su günahkar kuluna,
Canim feda kitabinin ,Habibinin yoluna..
Biliyorum günahkarim,isyankarim ben ama,
Rahmetinin büyüklügü umudum,
Beni nefs'imin ve seytanin eline birakma Allahim !.
Yüreğim neden böyle kırılgan oldu Ya Rab!
Ben ki, senin izninle tüm tasalara göğüs gererdim.
Peygamber hatırası bir tebessümle karşılık verirdim
Elini kaldırıp üstüme yürüyene bile…
"Kötü söz sahibinindir." der sabrederdim.
……….ve sen Ya Rab!
Yine senin lütfûn ile sahip olduğum
Bu ahlâka şükretmem için hep izin verdin.
Korumam için hep yardım ettin.
Gün olmadı ki, bu davranışlarımın
Karşılığında katından bir ödül bulmayayım…
Gün olmadı ki, dilimden düşmediğin anlarda
Tebessüme dönüşmesin bahşettiklerin…
Ne zaman ki senin sohbetinden sıyrıldı yüreğim,
İşte o günden beri biçareyim!
Ne zaman ki kalbimdeki yerini başka heveslere pazarladım,
İşte o andan beri avareyim!
Senden uzaklık ateşmiş Ya Rab!
Yanıyorum, merhamet et!
Gül kokulu bahçeler düşlemedim.
İçinde türlü nimetlerin olduğu cennetler hayal etmedim.
Sana sığındığımda tek duam vardı dilimde…
"Rabbim sana layık olmam için bana yardım et."
Seni her zerremde hissetmeyi diledim hep…
Dert ortağım sendin.
Dostum sendin.
Kendi kendimle konuşmalarımda ve hesaplaşmalarımda
Tasdik edicim sendin.
Sorularıma yanıtlar bulurken baktığım her yerde,
Kaynağının sen olduğunu bildiren sendin.
Lakin senden uzaklara düşürdüm yüreğimi…
Şimdi ümitlerimi ellerimle baltalıyor,
Nefret rütbeleri giydiriyorum benliğime.
Ne zaman ki, dalganın kıyıdan çekilişi gibi
Çekildi yüreğim nihai hedefinden,
Bil ki canlı olan ne varsa yok oldu bedenimden…
Tüm kiri görünür oldu gözüme benliğimin.
Senden uzaklık perişanlıkmış Ya Rab!
Ölüyorum, merhamet et!
Şimdi Yunus'ça yalvarıyorum.
O Taptuk ki, senin kulundu,
Varamadı aşık Yunus onun dergahına eğri odun ile…
Bense tüm dalları eğri bir ağacım.
Affet beni Ya Rab!
Yine yüreğime kurdum tahtını..
Sana döndür yüzümü, beyaza boya bahtımı...
Rabbim! Bedenimi de ruhumu da
Öyle bir kapla ki varlığınla,
SENDEN BAŞKA BİR ŞEY KALMASIN!...
Peygamber Efendimiz'in amcası Abbas (Allah ondan razı olsun) yeğenini çok severdi.
—Elbisenin ucunu omzuna koy da canın yanmasın, dedi.
—Fakat diğer taraftan amcası Ebû Leheb, yeğeninin sıkıntı çekmesi için elinden gelen zulmü yapıyordu.
—Ey insanlar! "Lâ ilâhe illallâh, deyiniz de kurtulunuz!" diyerek herkesi tek tek dolaşırken
—Ey insanlar! Sakın O'na inanmayın! O yalancıdır! diyerek bağırıyordu.
Elinde topladığı taşları da öz yeğeninin arkasından acımasızca savuruyordu.
Diğer taraftan Peygamberimizle hiçbir kan bağı olmadığı halde onun için, göğsünü oklara ve kılıçlara siper eden ve canını feda etmek için yarışan sahabeler de vardı.
Hamd duası |
| |
| DARLIK DUA ile dağılır… Her darlığın bir duası vardır... Darlıklar duaların vaktidir… Dualar Rahman'a açılan ubudiyet pencereleridir… Pencereler açık durmalı ki ışıksız karanlıkta kalınmamalı… Hamd solumalı, şükür konuşmalı nefesler… Dertler ve hastalıklar birbirine benzer fakat aynı değildir. Bahar çiçek çiçek, renk renktir… Rahman, renk renk görünür deva diye yönelen dertli gönüllere… Sebeplere sığınanlar kış karanlığında kalır her daim… Hamd rüzgarları şükür tohumlarını aşılıyorsa aşılmayacak kışlar yoktur… Şükürden düşen şirke girer…Tevhide tutunan hamd bayrağını kalbinin kainatına hakim kılar… Asıl dert, gerçek hastalık şükürsüz çorak çöllerde savrulmak, seraplarda sürünmektir… Tevhidi hamd iksirini ubudiyet kabında içmek, çölleri baharlara çevirmektir… Geceler dua ile geçer… Gündüzler şükürle şenlenir… Bir gün, gece ile gündüzün birleşimidir… Ubudiyetle kapanan her gün, tevhidle açılmayı bekler…Kapının eşiğinde beklemesini bilenene baharlar hazırlanır… Sabırsız, şükürsüz solunan nefesler tohumları çürütür… Her gün sonsuzlukta sümbül vermek isteyen bir tohum…Kabuğuna vurulan dert darbeleri onu kırmak için değil, çiçek açması, meyve vermesi için…Ubudiyet toprağı tefekkür suyu ile sulanır, tezekkürle sürülürse, hikmet havasıyla hayat bulur tohum… Yoksa çöplükte çürüyüp yok olup gider. Çer çöple geçmeyen, şükür, hamd, tefekkür, tezekkürle akan günler sonsuzluk havuzunda toplanır… Hayat havuzu hastalık ve dert turno solu ile arınır… Arınmayı bilmeyen bulanıklıkta boğulur. Tevhidi tevekkülle dalgalara teslim olan selamet sahillerinde bulur kendini… Tenkit ve itiraz edense ettiğini bulur, ektiğini biçer. Her biçilen gün, tohum ve samanından ayrılmak üzere harmanlanıyor. Şükür tohumları yeni hayatın çekirdekleri, şirk samanları ise ateşi…Kuvvetli iman nuru bırakın dünya dertlerini cehennemi söndürecek güçte…Öyleyse en büyük mesele imana çalışmak. İman nimeti en büyük nimet… Şükür ve hamd kabında durur nimet…Ubudiyetle içilen iman şurubu ne dert bırakır, ne de hastalık… Acizliğini idrak eden imanda derinleşir, hamd burçlarında şükür yıldızları olarak parlar… Rahman iman nimetinde daim kılsın… İman hizmetinde istihdam eylesin… Hamd ve şükürle geçireceğimiz ömür ihsan eylesin… Hayatımızı ve ölümümüzü hayırlı eylesin… Çekemeyeceğimiz yükleri her iki alemde yüklemesin…Umutlarımızı her daim taze kılsın…Sabahın soluğuna, baharın neşesine kısa zamanda eriştirsin inşaallah. Aczimizi ve fakrımızı şefaatçi kılıyoruz Ya Rahman, bizi Rahmet nazarınla muamele eyle… HÜSEYİN EREN |
" birimiz şarkta, birimiz garpta, birimiz mazide, birimiz müstakbelde, birimiz dünyada, birimiz ahirette olsak biz birbirimizle beraberiz"
Yeni nesil Windows Live Services'ı ücretsiz edinin. Buraya tıkla!
Windows Live Messenger'ın için ücretsiz güncelleştirme! Buraya tıkla!
--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
Namaz kılmayı öğrenmek için doğru yere geldiniz... Tüm namaz gönüllüleriyle www.namazzamani.net 'te buluşalım. Her zaman fikrinize ve desteğinize ihtiyacımız var... Bu sitedeki mailler: http://namazzamani-grubu.blogspot.com adresinde yayınlanır...
Bu mesajı Google Grupları "Namaz Zamanı" gruba üye olduğunuz için aldınız.
Daha fazla seçenek için, http://groups.google.com/group/namazzamani?hl=tr
adresinde bu grubu ziyaret edin.
-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder